تزریق موضعی کورتون به تزریق کورتون در نقطه ای خاص از بدن می گویند که در این مطلب مفاصل مورد بحث میباشد که باعث کم شدن التهاب و تسکین درد در آن موضع خاص می شود. معمولا کورتون ها را در مفاصل بکار می برندبرای مثال مچ پا، آرنج، لگن، زانو، شانه، ستون فقرات و مچ دست. حتی مفاصل کوچک دست و پا هم ممکن است از فواید کورتیزون شات ها بهره ببرند.
کورتون ها معمولا حاوی یک داروی کورتیکواستروئیدی و یک بی حس کننده موضعی هستند. در بسیاری از موارد تزریق کورتون در مطب پزشک انجام می شود. با اینحال، برخی انواع کورتیزون شات ها بدلیل پتانسیل اثرات جانبی دارو در طول یک سال و به تدریج به بیمار تزریق می شوند.
تزریق کورتون میتواند به کاهش درد و تورم و التهاب در ناحیه ی مفصل ها از بدنتان کمک کند. از اندام هایی که تزریق کورتون در مفاصل ان صورت میگیرد، مانند قوزک، آرنج، لگن، زانو، شانه، ستون فقرات و مچ دست است. حتی از تزریق کورتون در مفاصل کوچک درون دست و پا نیز میتوان بهره برد. این تزریق معمولا شامل داروی کورتیکواستروئید و بی حسی موضعی است. معمولا این تزریق در مطب پزشک انجام میشود. عموما تعداد تزریق هایی که در یک سال ممکن است، به دلیل عوارض جانبی احتمالی محدود خواهد بود. بیشترین کارایی تزریق کورتون در درمان آرتروز حاد مانند آرتروز روماتوئیدی خواهد بود
کورتون ها داروهای ضد التهابی و ضد درد قوی هستند که در درمان یا کنترل علائم بسیاری از بیمار ها بصورت وضعی، خوراکی، تزریقی یا استنشاقی مورد استفاده قرار میگیرند.
یکی از موارد استفاده کورتون های تزریقی استفاده از آن بصورت تزریق در بافت دردناک است. این تزریق معمولا به توسط پزشک متخصص صورت میگیرد. معمول ترین کورتون هایی که بصورت موضعی تزریق میشوند متیل پردنیزولون و تریامسینولون هستند.
تزریق کورتون ممکن است قسمتی از درمان یک بیماری باشد. از تزریق کورتون غالبا در درمان بیماری های زیر استفاده می شود:
تزریق کورتون معمولا بین 6 هفته تا 6 ماه موثر میباشد، اما نتایج در بیماری هامختلف بسیار متفاوت است. درد ممکن است پس از چند روز به هیچ وجه تسکین نیابد، یا بیشتر شود یا عود کند. مشخص نیست که چرا نتایج متفاوت هستند و برای چه کسی بهترین پاسخ را خواهد داد. با این وجو پزشکان با تجربه میتوانند بهترین راهکار درمانی را به شما پیشنهاد دهند.
چند روز قبل از تزریق اگر از رقیق کننده های خون استفاده میکنید کنار بگذارید برای جلوگیری از خونریزی احتمالی که هنگام تزریق به وجود می اید.
پزشک متخصص با یک بی حس کننده موضعی محل تزریق کورتون را بی حس می کند. گاهی اوقات پزشک از نوعی اشعه ایکس بنام فلوروسکوپی استفاده می کند تا بتواند مسیر پیشرفت سوزن در بدن بیمار را مشاهده کند، به این ترتیب سوزن دقیقا در نقطه صحیح وارد شده و دارو تزریق می شود.
هنگام ورود سوزن به داخل بدن اگر احساس در نا خوشایندی داشتید حتما به پزشک اطلاع دهید.
معمولا کورتیزون شات ها محتوی داروی کورتیکواستروئید هستند که در طول زمان درد و التهاب را کاهش می دهند، بعلاوه داروی بی حسی که باعث تسکین فوری درد در محل تزریق می ود.
تزریق کورتون با توجه به نوع بیماری متفاوت میباشد . ممکن است با تنها یک تزریق مشکل بیمار برای همیشه از بین برود.
همیچنین میتواند برای درمان نیاز به چند مرحله تزریق با فاصله سه ماه نیاز داشته باشد و ممکن است هدف از تزریق تنها از بین بردن موقت درد و التهاب باشد تا بیمار بتواند بهتر در تمرین های کششی و تقویتی فیزیوتراپی شرکت کند. انجام این تمرینات و نرمش ها جزء مهمی از درمان بسیاری از بیماری ها است.
چند روز قبل از تزریق اگر از رقیق کننده های خون استفاده میکنید کنار بگذارید برای جلوگیری از خونریزی احتمالی که هنگام تزریق به وجود می اید. برخی مکمل های غذایی نیز اثری همچون رقیق کننده ها را دارند. از پزشکتان راجع به داروها و مکمل هایی که نباید پیش از تزریق مصرف شوند، بپرسید.
برخی افراد پس از تزریق کورتون با حس قرمزی و گرمی در سینه و صورت مواجه خواهند شد. در ابتدا این تزریق باعث افزایش التهاب و درد میشود و بعد از 48 ساعت کاهش درد و التهاب اغاز میشود. در بیماران دیابتی این عمل باعث تغیراتی در قند خون میشود که با تجویز پزشک باید کنترل شود.
نتایج تزریق کورتون به طبع به بیماری و عاضه بیمار مرتبط میباشد و دلایل استفاده از این تزریق متفاوت میباشد. تزریق کورتون در ابتدا باعث درد و التهابی ناگهانی تا تا دو روز بعد از تزریق شود. درد و التهاب مفصل بعد برهه زمانی کاهش یافته و تا چند ماه باقی خواهد ماند.
کورتون ها داروهای ضد التهابی و ضد درد قوی میباشند و در درمان یا کنترل علائم بسیاری از بیمار ها به صورت موضعی، خوراکی، تزریقی یا استنشاقی مورد استفاده قرار می گیرند. یکی از موارد استفاده از کورتون ها ، تزریق های بافتی میباشد که این تزریق معمولا توسط پزشک متخصص طب فیزیکی و توانبخشی صورت می گیرد. معمول ترین کورتون هایی که به صورت موضعی تزریق می شوند متیل پردنیزولون و تریامسینولون هستند.
تزریق کورتون هر سه ماه یک بار و به تعداد 3 تا 4 بار در سال میتوان استفاده نمود. چراکه تزریق کورتون بیش از حد آن میتواند تاثیرات مخربی بر مفاصل و تاندون ها داشته باشد و بنابراین نباید بیش از هر سه ماه مورد استفاده قرار بگیرند. خطرات و عوارض ان در ابتدای مطلب ذکر شد.
کورتون را پزشکان عمومی، متخصصین درد، روماتولوژیست، فیزیوتراپ ها، جراح ارتوپدی، جراح ورزشی همچنین متخصصین طب فیزیکی و توانبخشی بسیاری از متخصصین دیگر میتوانند تجویز کنند .
در تزریق کورتون مهم ترین کاری که صورت میگیرد کاهش التهاب و درد میباشددر این بیماری میتواند به کاهش التهاب و درد ناشی از پارگی منیسک الیام بخشد. تزریق کورتون معمولا در درمان منیسک کمکی نخواهد نمود و بنابراین علائم مکانیکی آن را بهبود نخواهد بخشید. زمانی که منیسک قابل ترمیم باشد، تزریق کورتونتجویز و پیشنهاد نمیشود، زیرا میتواند روند درمانی آن را مختل کند.
تزریق کورتون ها به کم شدن تورم ناشی از بورسیت و التهاب آن کمک شایانی میکند، در نتیجه منجر به کم شدن درد ناشی از این بیماری میشود . این تزریق کورتون در اصل زمانی را برای بیمار ایجاد میکند که انجام فیزیوتراپی یا اصلاح فعالیتهای خود را فراهم کند تا شاید به درمان دیگری مانند درمان جراحی نیازی پیدا نکند.