استئوآرتریت زمانی اتفاق میافتد که غضروفهای محافظتکننده در مفصل شروع به تخریب میکنند و این بر حرکت استخوانها بر رویهم تأثیر میگذارد و همین است که باعث ساییدگی استخوانها رویهم و دردناک شدن حرکت مفصل و التهاب آن میشود. اگر این شرایط در مهرههای ناحیه گردنی ستون فقرات ایجاد شود، به آن استئوآرتریت گردن میگویند. سردرگمی زمانی ایجاد میشود که اصطلاحات متفاوتی برای اشاره به استئوآرتریت گردن مورداستفاده قرار میگیرد ازجمله: اسپوندیلوز گردنی، بیماری مفصلی دژنراتیو یا آرتروز گردن . در این مقاله استئوآرتریت گردن اصطلاحی است که بهطور خاص تخریب مفاصل فاست در ستون فقرات در ناحیه گردن را توصیف میکند.
مفاصل فاست مفاصل اصلی هستند که انعطافپذیری ستون فقرات را باعث میشوند. دو مفصل فاست کوچک در پشت هرکدام از مهرهها قرار دارند (یکی در سمت راست و یکی در سمت چپ) که ما را قادر میسازند که گردن را به سمت جلو و عقب حرکت دهیم یا بچرخانیم. فاست از غضروفی سخت اما صاف در بالا و پایین سطح مفصل تشکیلشده و وظیفه آن محافظت از بخش پشتی استخوان مهره است. مفصل در یک کپسول محافظ قرارگرفته و در داخل این کپسول مایع سینوویال است که روان شدن حرکات را ممکن میکند.
هنگامیکه غضروف شروع به تخریب میکند، استخوان بر روی استخوان دیگر مالیده میشود که این میتواند باعث رشد نابجای زوائد استخوانی شود که به آن استئوفیت (osteophytes) میگویند. مالش استخوان روی استخوان دیگر میتواند باعث التهاب و درد شود. علاوه بر این، تکههای استخوان و غضروف جداشده و ممکن است در مایع سینوویال کپسول مفصلی شناور شوند که این میتواند منجر به التهاب و ناراحتی بیشتر شود.
استئوآرتریت گردن بیشتر در پیری بروز میکند؛ بنابراین به نظر میرسد که سایش طبیعی استخوانها در مفاصل در طول زمان عامل مهمی در بروز و پیشرفت آن باشد. بااینحال، جامعه پزشکی همچنان به مطالعه این مسئله ادامه میدهد. عوامل دیگری نیز در ایجاد استئوآرتریت نقش دارند، ازجمله:
در حال حاضر، اطلاعات پزشکی درباره اینکه آیا سیگار کشیدن باعث ایجاد استئوآرتریت در ستون فقرات میشود یا خیر، محدود است. بااینحال، ثابتشده که سیگار کشیدن با افزایش درد گردن بهطورکلی ارتباط دارد.
اگر استئوآرتریت گردن پیشرفت کند؛ خارهای استخوان بهاندازه کافی بزرگ میشوند و این باعث تنگ شدن کانال نخاعی یا فورامن عصبی میشود. هنگامیکه این کانال شروع به تنگ شدن میکند، نخاع یا ریشه عصب گردنی فشرده میشود. برخی از نشانههای جدی شامل بروز مشکل درگرفتن اشیاء و یا حتی مشکل درراه رفتن و یا هماهنگی حرکات میشود. اگر نخاع یا یک ریشه عصب به مدت طولانی و بدون مراقبت پزشکی تحتفشار باشد، آسیب دائمی میتواند رخ دهد.
علائم استئوآرتریت گردن میتواند طیفی از احساس ناراحتی در ناحیه گردن تا درد بسیار شدید که کیفیت زندگی را تحت تأثیر قرار میدهد باشد، زمانی که استئوآرتریت گردن علامتدار میشود معمولاً با درد خودش را نشان میدهد. این درد:
فرد مبتلابه استئو آرتریت گردن ممکن است تمام این علائم یا تنها چند مورد را تجربه کند و علائم ممکن است در طول زمان پیشرفت یا تغییر کند.
همانطور که گفتیم، استئوفیت ها که همان خارهای استخوانی هستند در استئوآرتریت گردن اغلب ایجاد میشوند. برای برخی از افراد مبتلابه استئوآرتریت گردن، این رشد بیشازحد استخوان ممکن است بر یک عصب ستون فقرات فشار بیاورد و علائم درد ارجاعی گردن، درد و سوزن سوزن شدن، بیحسی و / یا ضعف که به شانه، بازو و یا دست منتقل میشود را ایجاد کند. اگر استئوآرتریت بر روی نخاع تأثیر میگذارد، پس میتواند منجر به اختلال در عملکرد نخاع شود که به آن میلولوپاتی گردن میگویند. این وضعیت میتواند شامل درد، سوزن سوزن شدن، بیحسی و یا ضعف در هر جایی از بدن در پایین گردن و همچنین مشکلات احتمالی در هماهنگی حرکات باشد. برای مثال، فرد مبتلابه آسیب نخاع گردنی، میتواند در راه رفتن، پوشیدن پیراهن یا کنترل عملکرد مثانه و روده مشکل داشته باشد.
برخی از شرایط میتوانند به استئوآرتریت گردن شبیه باشند، بنابراین لازم است یک پزشک متخصص برای تشخیص دقیق و تنظیم برنامه درمان حضورداشته باشد.
برای تشخیص علت درد در بیماری که گردن درد دارد پزشک اقدامات زیر را انجام میدهد:
اگر پزشک دلایل کافی برای تشخیص استئوآرتریت گردن داشته باشد، احتمالاً بیمار را به شروع برنامه درمان غیر جراحی هدایت میکند.
اگر سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی به پزشک اطلاعات کافی ندهد، یا اگر طرح اولیه درمان، تسکیندهنده نباشد، ممکن است از روشهای تشخیصی پیشرفته استفاده شود که میتواند شامل یک یا چند مورد زیر باشد:
اینیک لیست کامل از تکنیکهای تشخیص پیشرفته نیست. بسیاری از امکانات دیگر ازجمله سیتیاسکن با میلوگرام نیز وجود دارد که به تشخیص کمک میکند. تستهای تشخیصی پیشرفته گران هستند، بنابراین معمولاً از آنها استفاده نمیشود مگر اینکه گزینههای تشخیصی دیگر ناموفق بوده باشند.
هیچ تست مشخصی وجود ندارد که بتواند برای تشخیص صد درصد استئوآرتریت گردن استفاده شود. در عوض، پزشک به همان اندازه اطلاعات که ممکن است برای رد بیماریهای دیگر و محدود کردن لیست تشخیصی لازم باشد اکتفا میکند.
علاوه بر این مهم است که به یاد داشته باشید که مطالعات تصویربرداری، مانند اشعه ایکس، اسکن MRI یا CT اسکن، ممکن است نتایجی را نشان دهد که با علائم بیمار مطابقت نداشته باشد. بهعنوانمثال، MRI ممکن است تخریب شدید نخاع را نشان دهد، اما علائم بیمار به این شدت نباشد. به همین ترتیب، بیمار ممکن است علائم شدید داشته باشد، اما MRI تخریب قابلتوجهی را نشان ندهد
به همین دلیل، مهم است که برای تنظیم برنامه درمان هر بیمار، به علائم ذکرشده توسط بیمار و اطلاعاتی که از تصویربرداری یا هر آزمایش دیگر تشخیصی به دست آوردهایم توجه شود.
گزینههای درمان برای استئوآرتریت گردن بهطورمعمول بستگی بهشدت علائم و چگونگی اثر آنها بر زندگی روزمره دارد. اغلب، گزینههای درمان غیر جراحی برای مدیریت استئوآرتریت گردن کفایت میکند. در مواردی که درد بدتر میشود و روشهای مختلف درمان در طول دوره 6 تا 12 هفتهای ناکارآمد بوده است، جراحی ممکن است بهعنوان آخرین راهحل در نظر گرفته شود.
در مواردی که درد ناشی از استئوآرتریت متوسط است این توصیهها کفایت میکند: